Pristanište se pružalo sa spoljne strane severoistočnog bedema, od Kule Nebojše. Njegov postanak se vezuje za vladavinu despota Stefana Lazarevića. Uz pristanište su se nalazile carinarnica i riblja pijaca. Austrijskom rekonstrukcijom Tvrđave u XVIII veku pristanište je pretvoreno u zatvorenu ratnu luku, koja je jednim kanalom bila povezana s Dunavom. Pošto su Turci ponovo zagospodarili Beogradom, kanal je pregrađen posebnom kapijom koja se zatvarala gvozdenim rešetkama. Ostaci pristaništa bili su vidljivi do kraj XIX veka.